Literatura

  1. Jeffrey Ford – „Asystentka pisarza fantasy. Portret pani Charbuque”

    Kwiecień 7, 2013, Anna Kowalewska

    portret-pani-charbuque-asystentka-pisarza-fantasybigPolscy fani twórczości Jeffrey’a Forda w końcu doczekali się kolejnego wydawnictwa w naszym kraju. Po niezwykle popularnym, cyklu o „Dobrze skonstruowanym mieście” przyszedł czas na „Asystentkę pisarza fantasy. Portret pani Charbuque”. Książka ta jest swoistą hybrydą gatunkową – w obrębie tomu znajduje się bowiem, zarówno powieść, jak i zbiór opowiadań. To, co bez wątpienia urzeka czytelnika obcującego z twórczością Forda jest jednoznacznie najbardziej znamienną cechą jego twórczości. Mowa tu oczywiście o wprost nieopisanej wyobraźni autora. Wszystkie wydane dotychczas utwory cechują się bardzo oryginalnymi konceptami, zaskakującymi rozwinięciami akcji oraz niezwykle ciekawymi sylwetkami bohaterów. Tak jest również w przypadku „Asystentki…”.

    Czytaj więcej …

  2. Marcin Wolski – „Pies w studni”

    Styczeń 19, 2013, Kamil Staszuk

    marcin_wolski_pies_w_studniPostać Marcina Wolskiego jest dość charakterystyczna przynajmniej z kilku powodów. Przez wiele lat dał się nam poznać nie tylko jako literat, ale także felietonista, satyryk i radiowiec. Jego poglądy, z którymi nigdy się specjalnie nie krył, wielu zwykło uważać za dość kontrowersyjne, co tylko przysporzyło mu jeszcze większej popularności. Przejdźmy jednak do samej książki.

    Pierwsza część powieści „Pies w studni” rozgrywa się we Włoszech, w schyłkowym okresie renesansu – okresie dość burzliwym dla ówczesnej Italii. Świat przedstawiony nieco wyłamuje się tu z kanonów literatury fantastycznej – mamy tu realistyczne opisy zabytków i dzieł sztuki, które wyraźnie ujawniają subiektywne opinie autora. Czytaj więcej …

  3. Andrzej Sapkowski – „Pani Jeziora”

    Listopad 17, 2012, Marek Makowski

    andrzej_sapkowski_pani_jezioraJeżeli przeczytałeś poprzednie cztery części sagi o wiedźminie, to z pewnością nie potrzebujesz recenzji jako formy zachęty do przeczytania jej ostatniego tomu – „Pani Jeziora”. Zapewne, podczas dotychczasowej lektury, uświadomiłeś sobie fakt, z jak wielkim dziełem polskiej fantastyki mamy tu do czynienia. Niniejszy tekst jest więc niejako zbędny. Niemniej jednak pozostaje kilka kwestii, które warto w tym miejscu rozstrzygnąć, ale spokojnie – na pewno nie zdradzimy zakończenia. Czytelnicy z pewnością spodziewają się po tym tomie odpowiedzi na wiele nurtujących ich pytań, które rodziły się wraz z rozwojem wydarzeń opisywanych w poprzednich częściach sagi.

    Czytaj więcej …

  4. Jacek Dukaj – „Perfekcyjna niedoskonałość”

    Wrzesień 30, 2012, Monika Kusznier

    jacek_dukaj_perfekcyjna_niedoskonaloscMuszę przyznać, że mój pierwszy kontakt z powieścią Jacka Dukaja wypadł raczej niepomyślnie. Zacząłem więc zastanawiać się, co właściwie było tego bezpośrednią przyczyną. Przede wszystkim fakt, że początkowe fragmenty powieści opisują rzeczywistość, którą cechuje swoisty nadmiar abstrakcji. Świat wykreowany przez autora jest bowiem bardzo specyficzny. Głównym bohaterem powieści jest Adam Zamoyski – człowiek pierwotnie żyjący w XXI wieku. Mówiąc „pierwotnie” mam tu na myśli fakt, że właściwa akcja książki rozpoczyna się w momencie jego przebudzenia w XXIX wieku, kiedy to został odtworzony ze szczątkowych fragmentów własnego DNA. J

    Czytaj więcej …

  5. Jacek Piekara – „Ja, inkwizytor. Dotyk zła”

    Lipiec 24, 2012, Marek Makowski

    jacek_piekara-_ja_inkwizytor_dotyk_zlaJa, inkwizytor. Dotyk zła” Jacka Piekary to kolejny tom opowiadający o przygodach Modimera Madderdina – inkwizytora, który wiernie służy Świętemu Officium. W omawianym tu tomie, bohater Piekary osiąga już wiek dojrzały. Nareszcie staje się pełnoprawnym inkwizytorem i człowiekiem nieco bardziej stabilnym emocjonalnie. Należy wyraźnie zaznaczyć, że w żadnym wypadku nie wpływa to negatywnie na literacką atrakcyjność jego przygód.

    Zasadniczą cechą twórczości Piekary, która bez wątpienia przysporzyła mu ogromnej popularności, zwłaszcza wśród młodszych czytelników, jest niepowtarzalny styl autora. U Piekary nie znajdziemy bowiem, ani pseudointelektualnych wywodów, ani dywagacji na temat ludzkiej moralności, nie znajdziemy również filozofii (w poważnym rozumieniu tego słowa). Autor z powodzeniem rezygnuje także z jakichkolwiek zabiegów służących mitologizacji lub mityzacji swoich bohaterów.

    Czytaj więcej …